Ciąża u tych małpiatek trwa 4 i pół miesiąca. Samica rodzi jedno lub dwójkę młodych, odchodząc na czas porodu od grupy. Młode natychmiast po urodzeniu wczepiają się w sierść matki, wisząc na jej brzuchu podłużnie (u innych lemurów wiszą poprzecznie). Po dwóch tygodniach młode przechodzą na grzbiet samicy, po czterech zaczynają pobierać pokarm samodzielnie, chociaż nadal chętnie pobierają mleko matki. Małe pozostają pod opieką rodziny do ukończenia 6 miesiąca życia.
Lemury katta żyją w grupach rodzinnych do 25 osobników. Grupami przewodzą samice, tak więc w naturze na próżno szukać w ich środowisku króla Juliana - co najwyżej można spotkać królową Julię. Młode wychowywane są nie tylko przez matki, ale również siostry i ciotki.
Katty żyją głównie w lasach na południu Madagaskaru. Niestety ich populacja w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat spadła na czwartej co do wielkości wyspie świata o 98%. Obecnie, w naturze żyje ich mniej niż w ogrodach zoologicznych na świecie. Lemury katta są więc gatunkiem zagrożonym wyginięciem i urodzenie każdego małego jest sukcesem hodowlanym.
Lemur katta znany jest z puszystego ogona w czarno-białe pierścienie. Świadczy on o jego wyjątkowości, gdyż pozostałe lemury mają jednobarwne ogony. Ta część ciała lemurów odgrywa ważną rolę przy zachowaniu równowagi podczas poruszania się po drzewach oraz służy do komunikowania się w obrębie grupy. Kiedy lemury katta przemieszczają się, unoszą w górę ogony jak kierunkowskaz, by wskazać drogę innym członkom stada podczas wędrówek. Lemur katta przeciwnie do innych lemurowatych, jest zwierzęciem aktywnym w dzień.
Podczas upałów chroni się w cieniu, ucinając sobie drzemkę, chociaż bardzo lubi wygrzewać się na słońcu. Często podczas takich kąpieli słonecznych przyjmuje pozycję typową dla modlących się mnichów buddyjskich, stąd mniemanie Malgaszy (mieszkańców Madagaskaru), że lemury modlą się do słońca.