W każdą niedzielę to właśnie Hala Targowa przy Rondzie Grzegórzeckim staje się centralnym punktem krakowskiego handlu. Tego dnia odbywa się tu pchli targ, który obfituje w niezwykłe przedmioty: urocze puzderka, mosiężne świeczniki, książki nadgryzione zębem czasu, solidne, drewniane meble czy regionalne tkaniny. Słowem – jest tu wszystko, co można sobie wymarzyć.
W lutym tego roku mieszkańców Krakowa zelektryzowała wiadomość o tym, że w budynku Hali Targowej planowane jest otwarcie klubu nocnego. Krakowianie poinformowali o swoim wyraźnym sprzeciwie m.in. Komisję Praworządności Rady Miasta Krakowa oraz zainteresowali tematem kandydatów na prezydenta miasta. Te działania przyniosły upragniony skutek.
Wojewódzka konserwator zabytków poinformowała Kraków, że wszczęła postępowanie w sprawie wpisania budynku hali do rejestru zabytków ze względu na jej szczególny charakter. Konserwator zabytków wystąpiła już do Podwawelskiej Spółdzielni Spożywców „Społem” o wstrzymanie prac remontowych związanych z powstaniem klubu nocnego.
– Hala targowa przy al. Daszyńskiego zostanie wpisana do rejestru zabytków, co pozwoli na ochronę tej wyjątkowej budowli – informuje krakowski magistrat.
Pozwoli to na zażegnanie zagrożeń i obaw mieszkańców, które wynikały z planowanego przeznaczenia budynku na centrum rozrywki i klub nocny.
Krakowianie handlują na Hali Targowej od 40 r. XX w.
Pierwsze plany hali powstały w 1936 roku i przygotował je architekt Juliusz Dumnicki, znany również z udziału w rozbudowie krakowskiego Muzeum Narodowego. Początkowe projekty uległy radykalnej zmianie, kiedy Dumnicki udał się w delegację służbową do Katowic, Chorzowa, Warszawy i Gdyni w celu przeprowadzenia analiz porównawczych.
Po powrocie do Krakowa, architekt zmienił swoją koncepcję Hali Targowej. Budynek o horyzontalnej bryle, płaskim dachu i długich pasach okien, który zaprojektował przed delegacją, został zastąpiony projektem niskiego gmachu, o podłużnym rzucie i bazylikowym układzie, z wyższym, poprzecznie wkomponowanym skrzydłem na tyłach. Budowa hali rozpoczęła się w 1937 roku, a ukończona została w 1940 r.
Krakowianie nie wyobrażają sobie, że to historyczne i sentymentalne dla mieszkańców miejsce mogłoby zmienić przeznaczenie! Na tę chwilę takiego ryzyka nie ma.