Wyższa trawa i roślinny naturalnie występujące na łąkach mają pozytywny wpływ zarówno na poziom wilgotności, jak i temperaturę. Latem zielone, biologicznie czynne trawniki porośnięte niekoszoną trawą obniżają temperaturę powietrza o nawet 10 st. C, przyczyniając się do niwelowania efektu tzw. miejskich wysp ciepła.
Rzadsze koszenie wspomaga rozwój drzew. Gdy pozostawi się przy nich wyższe, gęste rośliny, z gleby odparowuje mniej wody i poprawia się jej struktura. Niekoszona trawa tworzy ekologiczną barierę, która zabezpiecza korzenie przed przesychaniem. Dzięki niej drzewa lepiej radzą sobie z wysokimi temperaturami, jak i brakiem deszczu.
Kwiaty i rośliny naturalnie występujące na łąkach, np. żmijowce, maki, krwawniki pospolite, wyki ptasie, chabry, mydlnice lekarskie, to prawdziwy raj dla zapylaczy. W takim środowisku nie tylko owady, ale także małe zwierzęta znajdują zarówno pokarm, jak i schronienie.
W mieście istnieją jednak obszary, gdzie regularne koszenie jest niezbędne. Dotyczy to przede wszystkim miejsc, gdzie wysoka trawa mogłaby wpłynąć na bezpieczeństwo ruchu drogowego. Dlatego regularnie koszone są trawniki przy torach tramwajowych, przejściach dla pieszych, na skrzyżowaniach, rondach, a także pasy zieleni wzdłuż jezdni, chodników, dróg i ścieżek rowerowych.
Harmonogram oraz częstotliwość koszenia są w Gdańsku dostosowane do miejsca i charakteru przestrzeni. Ograniczenie koszenia tam, gdzie zamontowano system automatycznego nawadniania, spowodowałoby degradację murawy. Koszenia wymagają zabytkowe parki, np. Oliwski, Oruński, Kuźniczki, a także reprezentacyjne rejony Głównego i Starego Miasta.
Systematycznie koszone są miejsca rekreacyjne w parkach. Jednak do innych miejskich oaz zieleni, np. parków Akademickiego, Przymorze i Steffensów, kosiarze zaglądają rzadziej. Trawy, ale także wiechliny, trybuły leśne, kostrzewy, przytulie rosną tam bujnie i bez przeszkód, tworząc pełne życia bioobszary.